8 listopada obchodziliśmy coroczne Święto Szkoły związane z naszymi patronkami, łączniczkami Armii Krajowej. Oficjalna część uroczystości rozpoczęła o godzinie 9.00 od powitania gości.
Przybyli do nas:
Pani Dorota Kembrowska kierownik Referatu Oświaty, Kultury, Zdrowia i Sportu Urzędu Miasta Józefowa,
Pani Krystyna Olesińska, rzecznik prasowy Urzędu Miasta Józefowa,
Pani Ewa Ziemińska, dyrektor SP nr 1 im. Olofa Palmego,
Pani Danuta Ćwiek, wicedyrektor SP nr 2 im. Romualda Traugutta,
Pani Jadwiga Kopka, dyrektor ICSiR,
Pani Jadwiga Sikorska, dyrektor Miejskiej Biblioteki Publicznej,
Pani Teresa Uzarska, prezes zarządu Uniwersytetu Trzeciego Wieku,
Pan Jarosław Grudziński, prezes Stowarzyszenia Forum Chrześcijańskie,
Pani Jolanta Krawczyk-Borkowska, dyrektor szkoły „Strumienie”,
Pani Sylwia Watrakiewicz, koordynator współpracy z rodzicami szkoły „Strumienie”,
Pani Urszula Trzaskowska, przewodnicząca związku zawodowego „Solidarność”,
Pani Elżbieta Szymańska, dyrektor Przedszkola nr1,
Pani Bożena Stawikowska, artystka malarka z przyjaciółmi,
Pani Wanda Zagawa, redaktor pisma samorządowego „Józefów nad Świdrem”,
Pan Wojciech Glinka, radny Miasta Józefowa.
Serdecznie dziękujemy wszystkich za przyjęcie naszego zaproszenie i uświetnienie swoją obecnością tak ważnej dla naszej społeczności szkolnej uroczystości.
Honorowym gościem specjalnym był Pan Roman Lipiec, uczestnik powstania warszawskiego, który opowiedział zebranym o swoich wspomnieniach z tamtych trudnych dni.
Ważnym elementem uroczystości było tradycyjnie wręczenie odznak Przyjaciela Szkoły. W tym roku wyróżnienia te otrzymały: Pani Agnieszka Jasińska, Pani Beata Olszewska – Rybka i Pani Jolanta Wasilewska.
A potem przyszedł czas na przedstawienie. Jak zwykle piękne, przejmujące, wzruszające. Autorką scenariusza i reżyserem sztuki była Pani Joanna Ławnik. Oprawę muzyczną przygotowała Pani Agnieszka Czarnecka. Inspiracją do stworzenia tegorocznego spektaklu była obecność w naszej szkole tak wielu młodszych dzieci. Ponieważ mamy w naszych murach nie tylko odziały przedszkolne, klasy pierwsze, drugie i trzecie, ale także piąte i szóstą, inscenizacja poświęcona była najmłodszym powstańcom. W artystycznej formie ukazano w nim losy ośmio-, dziesięcio-, jedenasto-, czternastoletnich dzieci, które w czasie powstania warszawskiego były sanitariuszami, łącznikami, a nawet walczącymi w pierwszej linii dzielnymi żołnierzami. Poruszające teksty sugestywnie, pięknie przedstawione przez naszych małych aktorów zrobiły na widzach ogromne wrażenie. Do tego różnorodne środki przekazu: śpiew, recytacja, taniec, ruch sceniczny, prezentacja multimedialna. Chwile smutne, straszne i zabawne, jak scena tańca do piosenki „Siekiera, motyka…”. Po raz pierwszy również na scenie pojawiły się dzieci w różnym wieku; od tych najmłodszych, wspaniale śpiewających, przez uczniów klas piątych, którzy z dużym zaangażowaniem i bez większej tremy wcielali się w swoje postacie, po ósmoklasistów, na których spoczywał główny ciężar i odpowiedzialność za całość przedsięwzięcia. Młodzi aktorzy doskonale współpracowali i wspierali się wzajemnie. Trudno przecenić rolę wychowawczą i edukacyjną takiego przedstawienia. Widownia była zachwycona. A ponieważ uczniowie wszystkich klas chcieli zobaczyć inscenizację, została ona pokazana raz jeszcze o godzinie 12.20.
Wszystkim aktorom dziękujemy i gratulujemy, a szczególne podziękowania składamy autorkom, pomysłodawczyniom i inspiratorkom młodzieży, Pani Joannie Ławnik i Pani Agnieszce Czarneckiej!
