Naukowcy z Wielkiej Brytanii doszli do ciekawych wniosków na temat wpływu używania telefonów przez dzieci.

Okazuje się, że zbyt długi czas spędzany na wysyłaniu wiadomości  
do znajomych na Instagramie czy Messengerze może być tak samo niebezpieczny jak narkotyk czy alkohol.
 Neurobiolodzy zauważają z niepokojem, że dzieci urodzone w epoce wysokich technologii (od końca lat dziewięćdziesiątych XX w.) 
w odmienny sposób kształtują swoje relacje ze światem, ludźmi 
i językiem.
 Mózg potrzebuje czasu, żeby przygotować się do wysokich technologii, a my małym dzieciom tego czasu nie dajemy. W efekcie  nie rozwijają one tego, co jest najważniejsze, czyli empatii 
i umiejętności wchodzenia w relacje społeczne. Empatia 
to najważniejszy aspekt wychowania. Nie chodzi o to, by wszystkie dzieci miały czerwone paski i wygrywały olimpiady, ale o to, 
by potrafiły zauważyć, kiedy mama przyszła zmęczona z pracy. Mogły stanąć w obronie kolegi w szkole. To są emocje, których współczesne dzieci nie czytają. Mają niskie umiejętności językowe i to nie tylko dotyczące budowania zdań, ale właśnie czytania takich reguł społecznych.
Używanie komputera powoduje zaburzenia koncentracji, które skutkują późniejszymi kłopotami w opanowaniu umiejętności czytania i pisania oraz trudności w nawiązywaniu kontaktów społecznych. Dlatego naukowcy postulują, by wprowadzać media cyfrowe 
(e – podręczniki) do szkół dopiero po 12. r. ż., a do 2. r. ż. całkowicie uniemożliwić dziecku oglądanie telewizji i innych mediów cyfrowych.
 Jeszcze dwie godziny po wyłączeniu gry komputerowej pola czołowe są nieaktywne, co całkowicie uniemożliwia uczenie się. 
Naszym zadaniem jako rodziców jest chronić dzieci przed nadmiernym wykorzystywaniem wysokich technologii. Normalny rozwój ludzkiego mózgu wymaga równowagi między bodźcami  środowiskowymi, a tymi, które kształtują się w kontaktach z ludźmi. 
Z badań wynika, ze mózg, który zaczyna się koncentrować na nowych umiejętnościach technologicznymi, coraz bardziej odsuwa się od podstawowych zadań społecznych takich jak odczytywanie wyrazu twarzy rozmówcy czy wychwytywanie  kontekstu emocjonalnego 
z obserwacji gestów.
Każdy nowy przedmiot technologiczny wywołuje ogromne zmiany 
w funkcjonowaniu mózgu . Codzienny kontakt  z technologią osłabia połączenia neuronalne odpowiedzialne za przetwarzanie informacji płynące z bezpośredniego kontaktu z drugą osobą. Dzieci inaczej budują swoje relacje z ludźmi.
W dzisiejszych czasach nie uciekniemy od wysokich technologii, ale nie wolno dawać dzieciom tego, czego mózg nie trawi.
Nikt ośmiomiesięcznemu dziecku nie da frytek czy hamburgera,
bo wiemy, że dziecko tego nie strawi. Tak samo jest z mózgiem. 
Dlatego myśląc o przyszłości, warto wyłączyć telewizor, aby włączyć wyobraźnię własną i dziecka.
•    Kiedy dzieci oglądają telewizję, grają na komputerze, tablecie, komórce, są przyzwyczajane do takiego sposobu uczenia się, 
w którym brak jest fizycznego, emocjonalnego, a nawet sensorycznego (zapach, smak, propriocepcja) zaangażowania.
•    Dzieci uczą się naturalnie poprzez działanie i poprzez interakcje z innymi dziećmi. W tym sensie uczenie się przez telewizję jest nienaturalne.Uczenie się wymaga czasu, asymilacji 
i przetworzenia doświadczenia.
•    Telewizja bombarduje telewidzów zbyt szybkimi do wchłonięcia przez młody mózg, ciągle zmieniającymi się rzekami obrazów, słów i ruchu. Dziecko może być w stanie powtórzyć to, 
co usłyszało, ale nie będzie ono miało głębszego zrozumienia tego, co powtarza.
•    Pamiętajmy, że wiek od 2 do 5 lat to krytyczny okres 
dla rozwoju mózgu. Mózg jest przygotowywany do przyswajania wiedzy, uczy się jak przyjmować informacje i jak je ze sobą wiązać.
 Skutki nadmiernego oglądania telewizji u starszych dzieci (powyżej 2 godzin dziennie):
- krótki czas uwagi, trudności w koncentracji,
- problemy z kontaktem wzrokowym,
- problemy z czytaniem,
- nieprawidłowa artykulacja,
- brak umiejętności opowiedzenia historyjki obrazkowej,
- brak umiejętności opowiedzenia obejrzanej bajki,
- brak umiejętności słuchania,
- brak zrozumienia emocji,
- brak myślenia symbolicznego,
- gorsze wyniki w nauce,
- mniejsza aktywność fizyczna,
- problem ze słuchaniem tekstu pisanego.
Dziecko, które w przyszłości miałoby zostać programistą, powinno, zdaniem Spitzera, ćwiczyć rysowanie ołówkiem, a nie obsługiwać klawiaturę.

Izabela Pochroń
Na podstawie artykułu prof.zw.dr hab. Jagody Cieszyńskiej